Deze vintage trouwjurk heb ik niet gemaakt maar op verzoek van bruid A. heb ik de halslijn veranderd. Hij was recht, A. wilde hem hartvormig.
Bovendien bleek bij het passen dat de jurk bij de schouders en bovenarmen veel strakker zat dan toen ze hem kocht. Ze was in de tussentijd begonnen met trainen…
Daar stopte ze mee en ik paste de jurk aan zodat de sluiting mooi zat (door elastiek in de randen te zetten) en A. haar armen kon bewegen (door de onderste helft van de mouwen los te maken van de panden).
Zo kon ze gelukkig op haar bruiloft de trompetserenade spelen die ze van plan was.
Bij het werken aan deze jurk zag ik iets wat ik alleen uit de boeken kende. Het rokpatroon was blijkbaar te groot voor de lap stof. Er zijn namelijk stukken stof aan elkaar gezet om de hele rok te kunnen maken. (In het engels wordt dit piecing genoemd. Een nederlands woord ervoor ken ik niet.) Dit is wel symmetrisch gedaan en het lijkt erop dat het niet iets was om je voor te schamen. Het grootste aangezette stuk zit zelfs aan de voorkant. Wat zou het interessant zijn om te weten door wie en hoe deze jurk gemaakt is en hoe de maakster (of maker) gedacht heeft.
